Babam var ama yok!

Babam var ama yok!

15 yaşındaki kız evladı babası için aşağıdaki şiiri yazmış.

Okurken gözlerim doldu. Sizlerle paylaşmak için izin istedim. “Kim olduğum lütfen aramızda kalsın,” dedi.

Ben babasız büyüdüm bilir misiniz

Evdeki bir adamdı babam

Ödümü koparan

Saçımı okşamadı hiç mesela

Kızgın olduğu zamanlar dışında

Kızım da demedi bana

Bütün küçük kızlar babasına âşık oldu

Ben halamın oğluna

Babama en çok o benzerdi ya

Babacığım demedim hiç

Nazlanamadım

Benim babam diye gururlana gururlana

Hiç bir hikâye anlatmadım yaşıtlarıma

Anlatılacak güzellikler

Yaşatmadı bana

Yaşatması da gerekmezdi ki

Karnımı doyuruyordu ya

Yetmez mi?

Ben babasız büyüdüm bilir misiniz?

Babama rağmen

Babam yüzünden büyüdüm

Ama yüreğimdeki boşluğu

Hiç dolduramadım

Evdeki babaya hasret büyümek ne acı!

Umarım sizin çocuklarınız, “Babam var, ama yok!” demez.

En iyi dileklerimle, selamlar, sevgiler.

Doğan CÜCELOĞLU