Evlendikleri Gece Sana Bir Sırverecem Saf Gelin Demiş

Evlendikleri Gece Sana Bir Sırverecem Saf Gelin Demiş

Saf gelin on beş yaşına kadar,dünyanın bütün kötülüklerinden korunarak evde nadide bir çiçek gibi saklanarak yetiştirilen bir kızmış. Babasıyla anası diğer çocuklarla oynamasına ,dışarı çıkmasına, böylece kızlarla erkekler arasında gecen ayıp şeyleri öğrenmesine izin vermemişler. Saf gelin on beş yaşında çoban Hasan ile evlenmiş. Tabii çoban Hasan da durumu biliyor ve kızın dünyalara bedel safiyetini korumak istiyormuş.Evlendikleri gece sana bir sır vercem saf gelin demiş karısına.
-Ben senin gördüğün diğer insanlara benzemem ….
Saf gelin merakla bakmış kocasının yüzüne

-Hasan bende diğer insanlarda olmayan bir fazlalık var; deyip açmış göstermiş.
Saf kız ; -Aaa !! diye bağırmış,bu da ne böyle ? Hasan; diğer insanlarda olmayan bu fazlalığın marifetlerini kanıtlamakla geçirmiş geceyi……
Bugüne kadar saf saf gezinen gelinin yüzüne kurnaz bir gülümseme gelmiş ertesi sabah…..
Bir iki yıl böyle geçtikten sonra Hasan askere gitmiş.. Tabii saf gelini de bir hüzün almış…

Bir gün yine dalgın dalgın dolanırken Hasan’ın arkadaşı Memet gelmiş yanına..
-Ne bu halin demiş….
-Hasanımı özledim demiş saf gelin;
-Hasan kimselere benzemez ki; demiş saf gelin,,,,;
-Onun önünde kimsede olmayan bir şey var demiş; Durumu anlayan Memet ;
-Ondan bende de var demiş….Tabii saf gelin inanmamış…. Memet de ispatlamak için ıssız tarlalara sürükleyivermiş saf gelini…..
Gel zaman git zaman Hasan askerden dönmüş…bir de bakmış ki saf gelinin surat bir karış, hiç yüz vermiyor..
-Ne oldu ; diye sormuş..
Saf gelin ; -Sen yalancısın;demiş.;
-Hani bir tek sende vardı;……

Hasan içinden ;eyvah;!! demiş elden gitti bizim saf gelin,,,,, kimde olduğunu sormuş. Hasan o acayip şeyin……saf gelin anlatmış, Memet de diye…. Hasan ne yapsın çaresizlikten bir yalan bulmuş…Bende iki taneydi birini ona verdim;Bunun üzerine saf gelin feryat figan, yüksek sesle bir ağlama tutturmuş…..
Hasan ne oldu saf gelinim diye sormuş… Saf gelin omzuna bir yumruk atmış.
Hasan’ın; – NİYE İYİSİNİ ONA VERDİN ah Hasan’ım…….