Paranın Sesi

Paranın Sesi

Nasreddin Hoca Akşehir’de kadılık vazifesini yürütürken karşısına iki adam çıkmış. Birisi öteden beri cimriliği ile ta­nınmış bir aşçı, diğeri de boynu bükük bir fakir. Aşçı sözü almış:

“Hocam,” demiş, “ben bu adamdan davacıyım. Dükkâ­nın önünde fasulye pişiriyordum. Tencerenin kenarından bu­ğusu çıkıyordu yemeğin.

Bu adam elinde somunla geldi. Kopardığı lokmaları ye­meğin buğusuna tutup başladı atıştırmaya. Nihayet koca bir ekmeği bitirdi. Ondan fasulye buğusunun parasını istedim, vermedi.”

Nasreddin Hoca anlatılanları dikkatlice dinledikten sonra fakire dönüp:

“Doğru mu bunlar?” diye sormuş.

“Evet,” demiş fakir adam.

“Öyleyse para kesesini çıkar bakalım.”

Zavallı fakir, kadı efendiye karşı gelememiş. İçinde üç beş akçe bulunan para kesesini Hoca ya uzatmış. Bu sefer aşçıyı çağırmış yanına. Keseyi kulağına yaklaştırarak şıngırdatmaya başlamış. Sonra da:

“Haydi” demiş “aldın işte alacağını.”

Aşçı:

“Nasıl olur?” diye şaşkınlığını belli etmiş. “Paramı ver­mediniz henüz.”

Hoca cevap vermiş:

“Fazla uzatma, yemeğin buğusunu satan paranın da se­sini alır elbet!”