Hayata Yansımanı Bırak!

Hayata Yansımanı Bırak!

Seneler evvel bir dostum vardı. Artin… Burgazada’da plaja bakan küçük bir kulübede yaşardı.

Yaz kış demeden her gün balkona çıkar ve resim çizerdi.

Zengin bir herif değildi, cebi metelik görmezdi ama pek bir şeye ihtiyaç duymadığı için fakir de sayılmazdı.

Milletin uğruna ölüp dirildiği şeylere sahip olmadığı için noksanlık hissetmezdi.

Ömrümde gördüğüm en tuhaf adamdı Artin, aklı başında ve hakikatlerin farkında olduğu hâlde mutluydu.

Bir gün yine balkonda resim yapıyordu. Tuvalin üstünde kocaman, uçsuz bucaksız bir derya var, neredeyse ufuk çizgisi kaybolacak ve gökyüzüyle birleşecek.

Üstünde eski püskü, karavel dedikleri gemilere benzeyen bir yelkenli var.

Bir sürü herif Nuh’un gemisindeki hayvanlar gibi güverteye doluşmuş, denize atlayan bir adamı izliyor.

Lâkin enteresan bir şey var resimde; geminin, üstündekilerin, yelkenin, güneşin, bulutların, hiçbir şeyin denizde yansıması yokken atlayan adamın var.

Onun sureti aynada yansır gibi yansımış. Benim dikkatimi çekti bu. “Unutmuş herhalde çizmeyi.” dedim.

Ona söyledim böyle bir noksanlığın olduğunu. Güldü…

“Resmin anlatmak istediğini görmüşsün lâkin anlayamamışsın.” dedi.

“Bu derya hayattır. Hayatta sadece kendisi olabilenler ve diğerlerinden farklı olabilenler yansımasını bırakır. Şu gemiye doluşanlar ömürlerinde hiçbir şeyi anlamaya cüret edememiş, kendi hakikâtlerini arama zahmetine girmemiş, hep onun bunun kulu olmuş zavallılardır.

Fakat atlayan öyle değil. Koca deryada kendisini hapseden gemiden kurtulmak istiyor. Bu yüzden deniz ona hak ettiği değeri veriyor ve suretini kendi gövdesinde yansıtıyor.”

Benimki de alıklık, boş bulunup “Ya herif boğulursa?” diye sordum.

Bir kahkaha patlattı Artin. “Boğulursa deryayı keşfetmenin cesaretiyle boğulacak. Boğulmazsa da orada yaşamayı öğrenip hayatta kalacak lâkin gemideki zavallılar güvertede bir su damlası gördüklerinde telaşa kapılıp sağa sola kaçışırken ölecekler.”

Artin’in bu cevabı beni o kadar etkiledi ki resme başlamak istedim.

Tabi pek yetenekli bir herif olmadığım için altmış beş yaşında hâlâ bir çöp adam çizemiyorum.

Ama hayata yansımamı bırakmayı öğrendim.

Alıntı